Auswahl:

    TEI Icon Gra#ue Otto vo#n Bottenl{o^v|ou}ben (C)

    Hg. von Sonja Glauch

    ► Zu Autor, Überlieferung und Werk

    ► Zum Korpus

    Incipit Sortieren Hs. Strophen Sortieren   Editionen Sortieren

    Du̍ Aventu̍re spottet min

    C1KLD 41 I

    Karfunkel ist ein stein genant

    C2KLD 41 II

    Singent, vogel, singent miner frowen, der ich sanc

    C3 4 5KLD 41 III

    Bis mir willekomen, mins libes trost

    C6 7KLD 41 IV

    Ich han erwelt mir selben suͤssen kumber

    C8 9 10 + 17 18KLD 41 V

    Genuͦge lu̍te mâssent sich

    C11KLD 41 VI

    Ich han du̍ bant du̍ nieman kan beschoͮwen

    C12KLD 41 VII

    Froͤide ist al der welte komen

    C13KLD 41 VIII

    Wahter, ich bin komen uf genade her zuͦ dir

    C14KLD 41 IX

    Vro Minne, ir lachent miner swere

    C15KLD 41 X

    Mir hat ein wib herze unde lib

    C16KLD 41 XI

    Wie sol ich den ritter nu gescheiden

    C19 20 21KLD 41 XIII

    Kumt er, der mir da komen sol

    C22 23KLD 41 XIV

    Parallelüberlieferung mit anderer oder fehlender (Text-)Autorangabe

    Amor, din groze not mich nicht ruen lat [Namenlos/​Gemischt]

    p23 24 25 26

    Quod spiritu David precinuit [Namenlos/​Gemischt]

    M(13v) 1–6CB 48

    Wie sol ich den ritter nu gescheiden [Niune]

    A30 31 32CB 48a; KLD 41 XIII 1

    Ich han erwelt mir selbe suͦzen kumber [Markgraf von Hohenburg]

    A(32v) 1 2KLD 41 V